hoşgeldin 2012 ve teşekkürler 2011

geçen yıl böyle yazmış ve hayattan 1 fazlasını dilemiştim, bu dileğim 22 Aralık'ta gerçekleşti ve bizi üç kişilik bir çekirdek aileye dönüştürdü.

yani anlayacağınız bizim için, 2011 de 2010 kadar ve hatta daha fazla cömert çıktı ve bundan 6 gün önce dünyama giren bir melekle hayatım tamamen değişti, şimdi hayat "Olgu'dan önce", "Olgu'dan sonra"...

 

bu yıl da tüm dileklerimizin gerçeğe dönüşeceği yepyeni bir yıl olsun diliyorum. sevgiler ve de iyi yıllar herkese!

başıma neler geldi

• hamileliğimin başından beri toplamda 20 kilo alarak, kendi çapımda bir rekora imza attım. bu kiloları vermek nasıl bir süreç alacak, hep birlikte göreceğiz bakalım...
• bu heybetli gövdeye giyilecek yeni bişeyler almaya üşendiğimden, sevgilimin  kışlıklarından faydalandım. böylece hem ekonomi yaptım, hem kendimi sıcak tuttum.
• hayatım boyunca tatlı yemediğim halde, bu bebeğin bana nasıl da tatlı yedirdiğine hem çok şaşırdım hem de bünyemin alabileceğinden fazlasını tükettim. ben ömrü hayatımda bu kadar çok kazandibi yememiştim sanırım. eğer bu kiloları veremezsem tatlıcıyı dava edeceğim :D
• her "sağlıklı besleneceğim, hayır bunu yemeyemeceğim" cümlesinin sonunda kendimi o şeyi yerken buldum. gece, gündüz, öğün ya da ara öğün farketmedi. sürekli yeme potansiyelim vardı.
• ayaklarımın bir numara büyümüş olduğu gerçeğini içime sindirdim. sevgilimin 39 numara ayaklarıma aldığı rahat ayakkabılara çok alıştım.
• özellikle 8. aydan sonra yatakta her dönüşte uyanmanın, her uyanışta tuvalete gitmenin sıklığına çok şaşırarak sabahları zor ettim.
• yüzüklerimi 3. ayın başında çıkarmıştım. 9. ayı bitirdiğimiz şu günlerde alyansımın serçe parmağıma ancak olduğunu farkettim. hüzünle karışık bir ruh haline büründüm. sonra bebeğimi hatırladım, gülümsedim :)
• son olarak hiçbirşeyi uzun süre yapamadığımı farkettim ve fakat bununla yaşamayı hiç öğrenemedim. çünkü bünyede olmayan enerji, kafada mevcut ama pratikte bi işe yaramıyor maalesef :)) uzun süre yürüyememek, uzun süre yatamamak, uzun süre oturamamak bunlardan birkaçı... 

       tüm bunlara rağmen, hamileliği çok sevdim. özellikle ikinci trimester ve sonrasında antidepresan almış modda, mutlu, mesut yaşadım. sıfır stres, sıfır sinir için gerçeküstü bir çaba sarfettim. tüm bunların sonunda bebeğim, sağlıkla ve mutlulukla geldiğinde, kendimi "en iyi hamile" ödülü almış gibi hissedeceğim...

bu ödülü bana layık gördüğünüz için, başta küçük oğluma ve sonra bu süreçte beni asla yalnız bırakmayan tüm dostlarıma teşekkürü bir borç bilirim :)) iyi ki varsınız!

artık gel, bekliyorum

çok heyecanlıyım.
evet son günlerde çok yoruldum, uykusuzum, seri hareket yeteneğimi kaybettim vesaire ama seni düşündükçe tüm bunları unutuyorum. bir anda içimde atan minik kalbinin eşsiz ritmine kendimi kaptırıyor, büyüleniyorum.
sen ne müthiş bir varlıksın hayatımın tüm dengesini değiştirdin.

hayatımın miladı, dönüm noktası, benim gerçek aşkım... artık herşey; "senden önce" ve "senden sonra" ...

sağlıkla ve şansınla birlikte gel minik kuzum, kendimi sana hazırladım...